<chapter id="using-kmplot">
<title
>Uso do &kmplot;</title>

<para
>&kmplot; manexa diferentes tipos de funcións, que poden ser escritas coa forma de función ou como unha ecuación:</para>

<itemizedlist>
	<listitem
><para
>As gráficas cartesianas poden ser escritas ou como &eg;<quote
>y = x^2</quote
>, onde x debe ser usado como variábel, ou como &eg;<quote
>f(a) = a^2</quote
>, onde o nome da variábel é arbitrario.</para
></listitem>
	<listitem
><para
>As gráficas paramétricas son similares ás cartesianas. As coordenadas x e y poden ser introducidas como ecuacións en t, &eg;<quote
>z=sin(t)</quote
>, <quote
> y = cos(t)</quote
>, ou como funcións, &eg; <quote
>f_x(s) = sin(s)</quote
>, <quote
>f_y(s) = cos(s)</quote
>.</para
></listitem>
	<listitem
><para
>As gráficas polares tamén son similares ás cartesianas. Poden ser introducidas ou como unha ecuación en &thgr;, &eg; <quote
>r = &thgr;</quote
>, ou como unha función &eg; <quote
>f(x) = x</quote
>.</para
></listitem>
	<listitem
><para
>Para as gráficas implícitas, o nome da función é introducido á parte da expresión que relaciona as coordenadas x e y. Se as variábeis x e y son especificadas mediante o nome da función (&eg; chamándolle á función <quote
>f(a,b)</quote
>), entón serán usadas esas variábeis. Noutro caso, usaranse as letras x e y para as variábeis.</para
></listitem>
	<listitem
><para
>As representacións diferencias explícitass son ecuacións diferencias nas que a derivada máis alta se dá en termos das derivadas máis baixas. A diferenciación denótase con ('). Na súa forma de función, a ecuación é algo parecido a <quote
>f''(x) = f' &minus; f</quote
>. Na súa forma de ecuación, é algo parecido a <quote
>y'' = y' &minus; y</quote
>. Fíxate en que, en ambos os dous casos, a parte <quote
>(x)</quote
> non se engade aos termos da diferencial de menor orde (polo que se escribiría <quote
>f'(x) = &minus;f</quote
> e non <quote
>f'(x) = &minus;f(x)</quote
>).</para
></listitem>
</itemizedlist>

<para
>Todos os campos de entrada de ecuación teñen un botón á direita. Se se preme este invócase o diálogo do <guilabel
>Editor de ecuacións</guilabel
> avanzado, que fornece: <itemizedlist>
		<listitem>
			<para
>Unha selección de símbolos matemáticos que poden ser usados nas ecuación, pero non se achan non teclados normais.</para>
		</listitem>
		<listitem>
			<para
>A lista de constantes do usuario e un botón para editalas.</para>
		</listitem>
		<listitem>
			<para
>A lista de funcións predefinidas. Lembra que se hai algún texto escollido, será usado como o argumento da función que se insira. Por exemplo, se estásinalado <quote
>1 + x</quote
> na ecuación <quote
>y = 1 + x</quote
>, e entón se escolle a función seno, a ecuación ha quedar <quote
> y = sin(1 + x)</quote
>. </para>
		</listitem>
	</itemizedlist>
</para>

<screenshot>
	<screeninfo
>Esta é unha captura de pantalla da xanela de benvida do &kmplot;</screeninfo>
	<mediaobject>
		<imageobject>
			<imagedata fileref="main.png" format="PNG"/>
		</imageobject>
		<textobject>
			<phrase
>Captura de pantalla</phrase>
		</textobject>
	</mediaobject>
</screenshot>

<sect1 id="function-types">
	<title
>Tipos de función</title>
	
	<sect2 id="cartesian-functions">
		<title
>Funcións cartesianas</title>
		<para
>Para introducir unha función explícita (&ie;, unha función coa forma y=f(x)), simplemente escríbea coa forma seguinte: <screen
><userinput
><replaceable
>f</replaceable
>(<replaceable
>x</replaceable
>) = <replaceable
>expresión</replaceable
></userinput
></screen
> onde: <itemizedlist>
				<listitem
><para
><replaceable
>f</replaceable
> é o nome da función e pode ser calquera cadea de texto e números.</para>
				</listitem>
				
				<listitem
><para
><replaceable
>x</replaceable
> é a coordenada x a ser usada na expresión do outro lado do signo igual. É unha variábel parva, pódese usar calquera nome para acadar o mesmo efecto.</para>
				</listitem>
				
				<listitem>
					<para
><replaceable
>expresión</replaceable
> é a expresión para representar, escrita na sintaxe axeitada para &kmplot;. Consulta <xref linkend="math-syntax"/>. </para>
				</listitem>
				
			</itemizedlist>
		</para>
	</sect2>
	
	<sect2 id="parametric-functions">
		<title
>Funcións paramétricas</title>
		<para
>As funcións paramétricas son aquelas nas que as coordenadas x e y están definidas con funcións separadas doutra variábel, xeralmente chamada t. Para introducir unha función paramétrica no &kmplot;, sigue o mesmo procedemento que para as funcións cartesianas para cada unha das función x e y. Ao igual que coas cartesianas, pódese usar calquera nome de variábel que se desexe.</para>
		<para
>Como exemplo, supoñamos que queremos deseñar un círculo coas ecuacións paramétricas x = sin(t), y = cos(t). Unha vez creada a representación paramétrica, introducimos as ecuacións adecuadas nos campos x e y, &ie;, <userinput
>f_x(t)=sin(t)</userinput
> e <userinput
>f_y(t)=cos(t)</userinput
>. </para>
		<para
>Pódense configurar algunhas opcións adicionais da gráfica no editor de funcións: <variablelist
> <varlistentry>
					<term
><guilabel
>Mín</guilabel
></term>
					<term
><guilabel
>Máx</guilabel
></term>
					<listitem>
						<para
>Estas opcións controlan o intervalo do parámetro t para o que se representa a función.</para>
					</listitem>
				</varlistentry>
			</variablelist>
		</para>
	</sect2>
	
	<sect2 id="polar-functions">
		<title
>Funcións en coordenadas polares</title>
		
		<para
>Polar coordinates represent a point by its distance from the origin (usually called r), and the angle a line from the origin to the point makes with the x-axis (usually represented by &thgr; the Greek letter theta). To enter functions in polar coordinates, click the <guilabel
>Create</guilabel
> button and select <guilabel
>Polar Plot</guilabel
> from the list. In the definition box, complete the function definition, including the name of the theta variable you want to use, &eg;, to draw the Archimedes' spiral r = &thgr;, enter: <screen
><userinput
>r(&thgr;) = &thgr;</userinput
></screen
>. Note that you can use any name for the theta variable, so <quote
>r(t) = t</quote
> or <quote
>f(x) = x</quote
> will produce exactly the same output. </para>
	</sect2>
	
	<sect2 id="implicit-functions">
		<title
>Funcións implícitas</title>
		
		<para
>Unha expresión implícita relaciona as coordenadas x e y como unha igualdade. Para crear un círculo, por exemplo, hai que premer o botón <guilabel
>Crear</guilabel
> e seleccionar <guilabel
>Representación implícita</guilabel
> na lista. A seguir, introducir o seguinte na caixa de ecuacións (por baixo do caixa do nome da función): <screen
><userinput
>x^2 + y^2 = 25</userinput
></screen>
		</para>
	</sect2>
	
	<sect2 id="differential-functions">
		<title
>Funcións diferenciais</title>
		
		<para
>&kmplot; pode representar ecuacións diferenciais explícitas. Estas son ecuacións da forma y<superscript
>(n)</superscript
> = F(x,y',y'',...,y<superscript
>(n&minus;1)</superscript
>), nas que y <superscript
>k</superscript
> é a derivada k<superscript
>n</superscript
> de y(x). &kmplot; só pode interpretar a orde de derivadas como número de primitivas que seguen o nome da función. Para debuxar unha curva sinusoidal, por exemplo, hai que utilizar a ecuación diferencial <userinput
>y'' = &minus; y</userinput
> ou <userinput
>f''(x) = −f</userinput
>. </para>
		
		<para
>Porén, non abonda por si unha ecuación diferencial para determinar a gráfica. Cada curva do diagrama é xerada por unha combinación de ecuacións diferenciais e condicións iniciais. pódense editar as condicións iniciais premendo a pestana <guilabel
>Condicións iniciais</guilabel
> ao escoller unha ecuación. O número de columnas fornecido depende da orde das ecuacións diferenciais. </para>
		
		<para
>Pódense configurar algunhas opcións adicionais da gráfica no editor de funcións: <variablelist
> <varlistentry>
					<term
><guilabel
>Paso</guilabel
></term>
					<listitem>
						<para
>O valor do paso na opción da precisión é usado na resolución numérica da ecuación diferencial (usando o método de Runge Kutta). O seu valor é o máximo valor de paso usado; un paso mais pequeno pode ser usado de ampliar unha parte da gráfica o suficiente para precisalo.</para>
					</listitem>
				</varlistentry>
			</variablelist>
		</para>
		
	</sect2>
</sect1>

<sect1 id="combining-functions">
	<title
>Composición de funcións</title>
	<para
>As funcións poden seren combinadas para xerar funcións novas. Simplemente escribe as funcións tras o signo igual como se as funcións foren variábeis. Por exemplo, se tes definidas as funcións f(x) e g(x), podes representar a suma de f e g mediante: <screen
><userinput
>suma(x) = f(x) + g(x)</userinput
></screen>
	</para>
</sect1>

<sect1 id="function-appearance">
	<title
>Mudar a aparencia das funcións</title>
	
	<para
>Para mudar a aparencia da gráfica dunha función na xanela principal de representación, selecciona a función na barra lateral <guilabel
>Funcións</guilabel
>. Pódense alterar o largo da liña de debuxo, a cor e moitos outros aspectos premendo o botón <guibutton
>Cor</guibutton
> ou <guibutton
>Avanzado...</guibutton
> no fondo da sección <guilabel
>Aparencia</guilabel
>. </para>
	
	<para
>Se estás a editar unha función fartesiana, o editor de funcións terá tres lapelas. Na primeira especifícase a ecuación da función. A lapela <guilabel
>Derivadas</guilabel
> permite representar a primeira e a segunda derivadas da función. Na lapela <guilabel
>Integral</guilabel
> pódese representar a integral da función. </para>
</sect1>

<sect1 id="popupmenu">
	<title
>Menú de contexto</title>
	<screenshot>
	<screeninfo
>Menú emerxente ao premer co botón dereito</screeninfo>
	<mediaobject>
		<imageobject>
			<imagedata fileref="popup.png" format="PNG"/>
		</imageobject>
		<textobject>
			<phrase
>Menú emerxente ao premer co botón dereito</phrase>
		</textobject>
	</mediaobject>
	</screenshot>

	<para
>Ao premer co botón direito o gráfico dunha función ou un ponto do gráfico dunha función paramétrica, vai aparecer un menú contextual. Neste menú hai tres elementos dispoñíbeis:</para>
	
	<variablelist>
		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Editar</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Selecciona a función na barra lateral <guilabel
>Funcións</guilabel
> para modificala.</para>
			</listitem>
		</varlistentry>

		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Acochar</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Acocha a gráfica escollida. As outras gráficas da representación da función aínda han poder verse.</para>
			</listitem>
		</varlistentry>
		
		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Eliminar</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Borra a función. Han desaparecer todas as súas gráficas.</para>
			</listitem>
		</varlistentry>
		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Animar o gráfico...</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Mostra o diálogo <guilabel
>Animador de argumentos</guilabel
></para>
			</listitem>
		</varlistentry>
		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Calculadora</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Abre o diálogo <guilabel
>Calculadora</guilabel
>.</para>
			</listitem>
		</varlistentry>
	</variablelist>
	
	<para
>Dependendo do tipo da representación, tamén poden estar dispoñíbeis até catro ferramentas:</para>
	
	<variablelist>
		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Área de debuxo...</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Selecciona os valores mínimo e máximo de x para a gráfica no diálogo novo que aparece. Calcula a integral e debuxa a área entre a gráfica e o eixo x no intervalo seleccionado na cor da gráfica. </para>
			</listitem>
		</varlistentry>
		
		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Procurar o mínimo...</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Atopa o valor mínimo da gráfica nun intervalo especificado. A gráfica escollida será realzada no diálogo que aparece. Introduce os límites inferior e superior da rexión na que queiras procurar o mínimo. </para>
				<para
>Nota: Tamén se pode indicar que a representación mostre visualmente os puntos extremos no diálogo <guilabel
>Aparencia da representación</guilabel
>, accesíbel desde a barra lateral <guilabel
>Funcións</guilabel
> premendo <guibutton
>Avanzado...</guibutton
>. </para>
			</listitem>
		</varlistentry>
		
		<varlistentry>
			<term
><menuchoice
><guimenuitem
>Procurar o máximo...</guimenuitem>
				</menuchoice
></term>
			<listitem>
				<para
>Isto é o mesmo que <guimenuitem
>Atopar o mínimo...</guimenuitem
> de máis arriba, mais atopa o valor máximo no canto do mínimo.</para>
			</listitem>
		</varlistentry>
		
	</variablelist>
</sect1>

</chapter>
<!--
Local Variables:
mode: sgml
sgml-minimize-attributes:nil
sgml-general-insert-case:lower
sgml-indent-step:0
sgml-indent-data:nil
sgml-parent-document:("index.docbook" "BOOK" "CHAPTER")
End:
-->